Terwijl de wereld zich deze week bezig houdt met homo haat, aanslagen en de oorlog in Syrië was ik getuige van iets ontroerends moois.
In een knus kerkje in Breda trouwde een terugkerende cliënte met haar lief. Heel soms kan en mag je als doula ook bij deze bijzondere gebeurtenis zijn. Ik ken haar al een poos. Was haar doula en die van de papa natuurlijk, bij de geboorte van hun kind. Tijdens die zwangerschap, nu een paar jaar geleden, waren zij en de papa van de baby in een proces van het beëindigen van hun relatie. Het was pijnlijk, heftig maar ook liefdevol. Er was een andere vrouw in het leven van de papa. Genoeg stof voor de buitenwereld om te oordelen of om het lelijk te maken. Maar vanaf het begin dat we elkaar zagen werd ik meegenomen in hun diepe respect en liefde naar en voor elkaar. De blik op haar gezicht na de krachtige, snelle geboorte toen ze haar ex partner als vader zag zal ik nooit vergeten, zo stralend. Dit kind werd echt in liefde geboren.
Nu trouwt zij haar “nieuwe” lief. Ze miste hem al nog voor ze hem kende en ze her-kent hem tot diep in haar hart en ziel. Ook nu mag ik doula zijn voor hen bij de geboorte van hun kindje. Dankbaar ben ik voor het vertrouwen dat deze papa mij direct schenkt.
De officiële getuigen van dit huwelijk zijn haar ex partner en zijn vriendin…. Gewoon omdat het voor hen het meest logische was om te doen als “one happy weird family” Ik zit in de kerk als de doula, als vrouw met eigen emoties, als moeder en als vriendin en zie hoe precies de enige zonnestraal die door de ramen naar binnen valt het bruidspaar beschijnt. Engelenstemmen fluisteren door de lucht. Haar prachtige jurk plooit zich zacht en soepel om haar zeven maanden bolle buik waar af en toe zijn hand op rust. Ze zien er zo mooi uit. De weg die ze gaan gaat niet over een vlakke zee maar vol overgave nemen ze de golven. De baby van toen, nu een schattig meisje met lichtjes in haar ogen, speelt vrolijk in het gangpad en iedereen zorgt voor haar.
In kwetsbare kracht spreken ze elkaar toe voor de volle kerk. Ook de papa ex-partner en zijn vriendin spreken vol eerlijkheid, geëmotioneerd en trots een boodschap voor hen uit en de wereld voelt licht.
Deze baby wordt ook in liefde gedragen en geboren. Deze baby kiest voor het leven met zijn eigen missie, heelt harten en heelt de aarde….. Ik voel me geraakt dat ik deze hele reis van deze mooie mensen mag volgen.
Als ik naar huis rijd luister ik het nieuws in de auto. Ik vraag me af; als 1 generatie in liefde geboren zou worden, waarbij vrouwen zich veilig, gerespecteerd en geliefd voelen tijdens de geboorte van hun kind, de hechting tussen vader, moeder en baby alle ruimte krijgt…..hoe zou de wereld er dan uit zien als die generatie is opgegroeid?
Marlies.