Er zijn weinig dingen zo intens en bijzonder als geboorte geven, zowel voor de moeder als de baby. Voor de moeder is het een grote fysieke, emotionele en spirituele ervaring. Voor de baby…. we ontdekken steeds meer hoe wij allemaal onze geboorte als imprint, als patroon, met ons mee dragen in de rest van ons leven. Dat alleen al geeft aan wat een grote gebeurtenis geboren worden is.
Bevallen is echt heel gaaf en een van de meest bijzondere dingen die je doet in je leven. Het is tegelijkertijd ook heel hard werken. Fysiek en in/ met jezelf. Het is niet allemaal, of zeker niet alleen, fairydust en kaarsjes branden. Het gaat ook over afdalen in je eigen Onderwereld, je Donker aankijken, vertrouwen in jezelf dat je om kan gaan met de reis die je maakt in je eigen labyrint waar je niet kunt verdwalen maar waar soms onverwachte twists en turns zijn. Durf je de regels te breken die je voor jezelf bedacht had zoals elke heldin de regels breekt in elk sprookje om tot haar doel te komen? In de afdaling in jezelf en het afleggen van al je maskers, in je zweet, de geluiden die je maakt, je bewegingen, daar zit de fairydust verstopt. Het volgen van je eigen ritme en vertrouwen op het Weten diep van binnen wat het juiste pad voor jou is, dat is je Kracht.
In onze snelle social media en facebookmaatschappij spatten de positiviteit, de happy family plaatjes en de instant spiritualiteit er van af. Quick fixes, positief blijven en “je mannetje staan” (voer voor een andere post…) is wat de klok slaat. Dat er ook ruimte nodig is voor processen waarin dingen die niet makkelijk zijn, voor dat wat schuurt, het donker, dat zijn we niet meer zo gewend. Vroeger stonden ook geboorte en dood veel dichter bij het leven en speelden zich dichter bij de mensen af. Licht en donker hadden beiden meer een plaats in ons bestaan.
Is niet alles een golfbeweging, wat eigenlijk heel goed is? Net als barensweeën die komen en ook weer gaan. De cyclus van de maan die vol wordt en afneemt, eb en vloed, de seizoenen van het jaar, de menstruatie cyclus, de dag en nacht. In het donker kan verwerkt worden wat in het licht is gezien zodat het kan groeien en verankeren. Of in het donker worden dingen ontdekt, gezien die nog te kwetsbaar zijn voor het licht. Ik hou van allebei. Het is niet nodig (en niet handig) altijd te “shinen” en stralend te zijn. En dat vind ik dan weer fijn. De weken voor mijn verjaardag, als de meeste mensen uitbundig zijn en naar buiten gericht, voel ik me stil en naar binnen gekeerd. Ik laat me meedrijven op gedachten, ideeën, beelden en inzichten die er overvloedig zijn maar die ik niet goed naar buiten kan brengen. Dat klopt ook. Voor de astrology lovers: tot vlak voor mijn verjaardag loopt o.a. de zon door mijn 12de huis. Het klopt dus dat alles zich van binnen afspeelt, dat mag en is mijn ritme en mijn golfbeweging die ik graag volg.
Hoewel…… ik er toch nu een klein blogje heb uit "geperst". ;)