In het oog van de storm is het stil. Het licht van de brandende kaarsen weerspiegeld in het gladde wateroppervlak van het beval bad.
Daarbuiten raast en beukt de wind tegen de ramen.
In het oog van de storm houden haar ogen de mijne vast. Een woordeloze uitwisseling van kracht en vertrouwen.
Daarbuiten voel ik de spierpijn in mijn rug en armen.
In het oog van de storm knijp ik in de hand van een verwachtingsvolle vader en zeg: “Wat is ze mooi he?!”
Daarbuiten probeer ik de achtergebleven golvingen van mijn eigen emoties weg te laten vloeien.
In het oog van de storm verzucht ze: “Waarom duurt het zo lang?” Dan laat ze haar laatste gedachten los en laat ze zich meevoeren.
Daarbuiten sluipen de tijdsdruk, bedachte regels en protocollen over de gang.
In het oog van de storm strijk ik bezwete haren van haar voorhoofd en ze lacht.
Daarbuiten slapen duizenden mensen een diepe droomloze slaap.
In het oog van de storm kijkt ze me stralend aan en roept: “Ik vind het geweldig! Wauw, wat een Power!”
Daarbuiten slaat ergens hard een deur dicht en blaft een hond.
In het oog van de storm wiegen en ademen we in het ritme van de weeën.
Daarbuiten staat mijn auto waarschijnlijk fout geparkeerd.
In het oog van de storm streelt en kust een man zijn barende vrouw.
Daarbuiten begint de drukke ochtendspits.
In het oog van de storm waar geen tijd bestaat, waar grenzen worden overwonnen, komt het Leven steeds dichterbij.
Daarbuiten is er niets. Alles komt bij elkaar in het oog van de storm.
In het oog van de storm schenkt een vrouw Leven en kijkt voor het eerst in de heldere ogen van haar kind.
Daarbuiten lopen bijna 4 miljoen mensen in Parijs de Mars voor Eenheid voor de vrijheid van meningsuiting.
In het oog van de storm is het stil; zijn Vrede en Liefde koning......