Lieve Marlies,
Terwijl ik buiten in de zon zit en toe kijk hoe Noah zich aan het vermaken is in de bak naast mij, overdenk ik de afgelopen periode nog eens.
Het is al weer 3 maanden geleden. Mijn hoofd zakt rustig weer in mijn lijf en vormt weer een eenheid. Alle hevigheid van het begin, de bevalling en alles er om heen begint een plekje te krijgen.
Er heerst weer rust.
Ik bedenk me dat ik moeder ben en hoe fantastisch dat is. Hét stukje dat ik miste in mijn leven. De puzzel is compleet en ik voel me gelukkig. De wereld lacht me toe terwijl ik de eerste stappen in het nieuwe leven heb gezet.
Ik ben van meisje naar krachtige vrouw gegaan en heb ontzettend veel geleerd. Ik heb geleerd, eigen keuzes gemaakt, mijn gevoel gevolgd, fouten gemaakt, mijn hart volledig kunnen openen, alles los kunnen laten, ultiem ontspannen geweest en mezelf nog beter en anders leren kennen.
Ik heb kanten van mezelf gezien, die ik nooit eerder heb gezien. Ik ben de zee overgestoken en het beest in de ogen aangekeken. Ik heb het gedaan en wat ben ik ontzettend trots op mezelf. Ik heb de prestatie van het leven geleverd.
De zwangerschap vond ik erg mooi en erg zwaar. Ik heb geleefd en geleerd de 2 uiterste te kennen ter voorbereiding van de bevalling, waarin ik al mijn kracht heb kunnen laten zien. En boven alles was ik in het nu, Ik heb enorm mijn best gedaan. Ik ben ultiem ontspannen geweest. Ik heb frustratie en wanhoop gezien en me er door heen geslagen. En ik ben verder gegaan dan ik ooit had kunnen dromen.
De bevalling was zwaar, maar zo ontspannen, tijdloos en in het nu. Ik ben in slaap gevallen, krachtig geweest en heel erg sterk.
De zee had kuilen en de bergen hadden losse rotsen, maar ik heb me er door heen geslagen. Ik ben nog bewuster geworden van mezelf en geleerd mijn eigen grenzen te kennen. Ik heb het over me heen laten komen. Ik ben zo trots!
Halverwege was ik bang, bang dat er geen einde aan zou komen, bang dat de weeën die ik voelde, niet meer aan te kunnen. Maar telkens op het moment dat ik dacht ze niet meer aan te kunnen, verdwenen ze en viel ik in een korte, maar heerlijke slaap. Ik vond het heerlijk. Het persen leek een eeuwigheid te duren, maar dan was het moment daar. Noah werd geboren, een moment van stilte, rust en ontspanning. Alle weeën waren verdwenen en ik pakte Noah aan. Een stoot van adrenaline maakte plaats voor waakzaamheid, ontspanning en hele veel liefde en tederheid. Een nieuw leven.
Pure liefde in de meest lichtgevende vorm
Aarde zijn in zichzelf
Leven in het moment
en het licht van duizenden sterren
Lieve Marlies,
Bedankt, eigenlijk omvat het niet wat ik voel, ik voel veel meer. Verbondenheid en kracht.
Ik gun je het leven, kracht en het licht van duizenden sterren toe. Ik gun je geluk en liefde in alles wat je doet. En ik hoop dat als ik ooit nog een wonder op de wereld mag en ga zetten, dat ik jou en Sander aan mijn zijde heb.
Bedankt voor al je hulp. Je bent een ongelooflijk krachtige vrouw en bedankt dat jij mij dat pad hebt laten zien.
Ongelooflijke dikke knuffel en zoen,
Van Elisa
(en Sander en Noah)