Daniëlle en Jos - Tiel

Lieve Marlies,

We hebben elkaar voor het eerst ontmoet na wat mail heen en weer in het begin van mijn zwangerschap. Nuchter als Jos is vond die het echt een ding van mij en ging hij er wel in mee maar had hij wel enige twijfel. Gelukkig was hij na die avond overtuigd en was de ‘troela’ zoals hij je noemde al snel verleden tijd!

We wisten het zeker, deze zwangerschap en bevalling moest een goede ervaring worden voor ons beiden, iets wat ons samen bracht. We wilden weten wat ons te wachten stond, we wilden er alles uit halen om het zo goed mogelijk te doen en we wilden het niet alleen doen. We waren het na deze eerste kennismaking samen snel eens; we wilden beiden graag Marlies als onze doula.

Al snel werd de onbezorgde tijd van zwanger zijn verstoord door veel bloedverlies, afspraken bij verloskundigen en onderzoeken in ziekenhuis. We kregen veel informatie maar wisten eigenlijk nog niet veel. Het was allemaal over ons heen gekomen. Ik had regelmatig contact met jou en je hielp door eropuit te gaan voor meer informatie, hulp vanuit vakgroepen en ook zoeken naar een andere verloskundigepraktijk toen we terecht kwamen in het ziekenhuis in Nijmegen. En naast al die vakkundige hulp was je er ook met opbeurdende woorden, oprechte interesse en een hartverwarmend berichtje wat je wel kan gebruiken na een afspraak bij een vervelende gyneacoloog.

Ondertussen bleef ons kleine jongetje sterk en werden we met z’n drieen een team, samen gingen we die bevalling aan en werden wij twee langzaam vader en moeder. We bespraken goed het geboorteplan en alle wensen rondom de geboorte van ons kindje. Niet eerder waren we zo bewust bezig met wat we wel en niet wilden. We hebben eerlijk besproken wat alle mogelijkheden waren en ook wat te doen als het anders zou gaan.

Toen op maandagnacht mijn vliezen s’nachts braken en er verder niets gebeurde belde ik vol goede moed en een soort van enthousiasme naar je op. Wat fijn om even te kunnen vragen wat nu en te vertellen wat er was gebeurd. We zagen elkaar de ochtend daarna, nog steeds niets maar we gingen aan de slag met voetmassages en oefeningen. We bespraken hoe verder als er die avond en dag daarna verder niets zou gebeuren. Regelmatig hadden we contact in het ziekenhuis weer een dag later tijdens alle onderzoeken die ze deden en we voelden ons gesterkt door jou in onze keuze weer naar huis te gaan in plaats van de weeen kunstmatig op te wekken. Die avond en nacht zette alles gelukkig wel door en belden we weer met je, midden in de nacht kwam naar ons, we kregen een kindje!

Nog even thuis, alle spullen pakken en dan op naar het ziekenhuis. Je observeerde, hielp me met ademhaling en posities en op weg naar buiten nam je nog wat voor mij vertrouwde spulletjes mee uit ons huis. Onderweg en ook in de gang door een leeg ziekenhuis waren we met z’n twee samen maar was jij er daar waar ik haar nodig had. Je stond letterlijk en figuurlijk achter ons! De uren die volgden was ik veel in mijzelf gekeerd en merkte ik hoe fijn het was dat er steeds twee mensen, aan iedere zijde van mij een, waren om mij te ondersteunen.  Voor Jos was je daar een enorme  steun, een vertrouwd iemand in een onbekende ruimte en situatie.

Het duurde uren en al die tijd bleef je bij ons. De verloskundige nam de tijd ons geboorteplan te lezen en keek regelmatig met een schuin oog jouw kant op als het lastig was. Ik wist waar ik ja tegen zei toen er vragen kwamen, jij bleef vol goede moed en je was inventief als het even tegen zat of ik het graag op een andere manier wilde doen. De belangrijkste dingen die in mijn plan stonden en ook besproken waren door ons werden ondanks een niet-zo-standaard bevalling werkelijkheid en dat heeft mij ontzettend goed gedaan! Je nam afscheid van ons in een donker en verlaten ziekenhuis heel  laat die donderdagnacht met een klein schattig jongetje in onze armen.

De foto’s en aantekeningen die je gedurende de hele bevalling maakte waren een bron voor een prachtig boek met het verhaal van de geboorte van ons kindje! Zo ontzettend waardevol! Een document als prachtiger herinnering maar ook om dingen een plek te geven, na te kunnen lezen en nog eens te bespreken als nieuwe vader en moeder samen.

Dit is mijn verhaal, iedere zwangerschap en bevalling is anders. De vrouwen van ‘het is erin gekomen, het komt er ook wel uit’, de vrouwen die een kindje krijgen er even tussendoor doen vertel ik hiermee graag hoe het ook kan. Dat je niet alleen staat, dat je dit samen met je  partner het niet over je heen hoeft te laten komen maar er zelf wat in te zeggen hebt.

Ik voelde mij door alle oefeningen, berichtjes, gesprekken en informatie sterk genoeg dit op mijn manier goed te doen. En natuurlijk zijn yoga lessen of het inhuren van een doula geen garantie voor rozegeur en maneschijn maar wel een manier om er het beste uit te halen voor zowel jou als voor de partner.

Lieve Marlies, dank je wel dat je onze doula wilde zijn! Doula is geen beroep, geen werk en zeker geen 9 tot 5 baan. Het is pure liefde!

Jos, Daniëlle & Jasper   jan-aug 2015